Kod centralnog grijanja voda (fluid za prenos toplote) se zagrijava na jednom mjestu u kotlu (na struju, drva, briket, ugalj, pelet, lož ulje, mazut...) i dalje se transportuje putem čeličnog, bakarnog ili alupex cjevovoda do grijnih tijela (radijatora, sušača, ventilkonvektora), koja mogu biti na različitim udaljenostima. Presjek cijevi zavise od veličine sistema grijanja i dužina instalacija.
Za objekte u izgradnji instalacija se može smjestiti u podlozi objekta što omogućava da se instalacija ne vidi kada se objekat završi da bi se maksimalno zadovoljila i estetika pored funkicionalnosti koja se podrazumijeva.
Ovaj tip instalacija treba da bude termički izolavan zbog značajnog smanjenja gubitaka toplote, a radi se u jednocijevnoj i dvocijevnoj izvedbi.
Potrebna količina toplote za grijanje se u prostoriju dovodi preko uređaja za grijanje ili sistemom za grijanje , ukoliko je u pitanju centralno snabdijevanje toplotom. Trenutni toplotni gubici prostorije se nadoknađuju radom uređaja za grijanje.
- pojedinačne ili lokalne uređaje za zagrijevanje pojedinačnih prostorija i
- postrojenja za centralno grijanje.
Kada su u pitanju podjele sistema centralnog grijanja , onda se one mogu napraviti prema:
- Nosiocu toplote (grijnom fluidu) na vodene, parne ili vazdušne sisteme;
- Vrsti goriva na sisteme na čvrsto, tečno ili gasovito gorivo;
- Načinu odavanja toplote na konvektivno, zračno i kombinovano;
- Vrsti izvora toplote na konvencijalne i nekonvencijalne sisteme.
Osnovna karakteristika lokalnih grijnih uređaja je da se nalaze u samoj prostoriji koja se grije.
U grijnom uređaju se odvija proces sagorijevanja goriva (čvrstog, tečnog ili gasovitog) ili pretvaranje nekog drugog oblika energije u toplotu. Nastala toplota u grijnom uređaju predaje se prostoriji u kojoj se uređaj nalazi. Postoje i rešenja kada se jedan lokalni uređaj može koristiti i za grijanje dvije prostorije (npr. kada se uređaj postavi u zidu dvije susjedne prostorije), ali je kod uređaja za lokalno zagrijevanje ipak uobičajeno: jedan uređaj – jedna prostorija.
Kod postrojenja za centralno grejanje je karakteristično to što se na jedan izvor toplote vezuje veći broj grijnih tela.
Pošto se loženje odvija na jednom mestu – centralizovano – onda se i takvi sistemi nazivaju sistemi za centralno grijanje .
Postrojenje za centralno grijanje ima tri osnovna elementa (i veći broj pomoćnih uređaja bez kojih ne bi moglo da radi), a to su:
- izvor toplote (kotao na čvrsto, tečno ili gasovito gorivo; obično toplovodni, a može i parni kotao),
- distribucija toplote (ili razvod toplote, cevni razvod, cevna mreža koja služi da se grejni fluid razvede od izvora toplote do grejnih tela i da se obezbedi povratak grejnog fluida u kotao – zatvoreni sistem) i
- grijna tela (čija je funkcija odavanje toplote i zagrevanje prostorije; postoje različite vrste i konstrukcije grejnih tela).
Danas je u upotrebi veliki broj različitih sistema za centralno grijanje . Svaki od sistema ima određene prednosti i nedostatke i stvar je korisnika, da uz pomoć projektanta i izvođača radova odabere onaj sistem koji najbolje odgovara njegovim potrebama i mogućnostima.